Hayatımın Dönemleri

İlkokuldayken, utangaç bir çocuktum. İnsanlarla, özellikle kızlarla kolayca konuşamazdım. Kızlarla konuşurken yüzüm kızarırdı. Çok fazla arkadaşım yoktu. Kendine güveni olmayan, silik bir çocuktum. Liseye başladığımda, utangaçlığım devam etti. Lisenin ikinci sınıfında beni farklı bir sınıfa yerleştirdiler. Burası enerjik ve renkli bir sınıftı. Bir arkadaş grubuna dahil oldum. Onlar beni seviyordu ve ben de onları seviyordum. Kendime güvenmeye ve kendimi göstermeye başladım. Bazı karakteristik özelliklere sahip olduğumu fark ettim. Örneğin, esprilerim çok zekiceydi ve her durum için farklı ve orijinal düşüncelerim vardı. Düşüncelerim arkadaşlarımın düşüncelerinden farklıydı, bu yüzden arkadaşlarım bana "muhalefet" diyordu. "Muhalefet" bir düşünceye karşı olmak anlamına geliyor. Güçlü dostluk ilişkilerim sayesinde lisede kendime özgü bir karakterim olduğunu fark ettim. Üniversitede, lisedeki gibi arkadaşlar edinmeye çalıştım. Orada da iyi dostluklarım oldu. Üniversitede kendini geliştiren birçok insan vardı. Onlara imreniyordum, ama kendimi geliştirmek için pek bir şey yapmıyordum. Genellikle arkadaşlarımla keyifli vakit geçirmeye çalışıyordum. Sonrasında, bu boşa geçen zamanlar yüzünden pişmanlık duyacaktım. Üniversite eğitiminden sonra çalışmaya başladım. Başlangıçta, kafa dengi arkadaşlar bulamıyordum. Arkadaşsız yaşamaya alışık değildim, bu yüzden bir süre depresyon yaşadım. Sorunum küçük değildi. Psikolojik tedavi bile gördüm. Sonra öğrendim ki hayat pek çok dönemden oluşuyor; her dönemin kendine has zorlukları var ve bu zorlukları aşmanın yollarını bulmak zorundayız. Evlendikten sonra, tüm psikolojik sorunlarımı çözdüm. Ancak şunu biliyorum ki; hayatın dönemleri henüz bitmedi ve birçok zorluk beni bekliyor.